We zaten net rustig te nippen van ons zondagse aperitiefje, toen er ineens iets veranderde om ons heen. Geluid, het licht… Vooral gezoem. Voordat we het wisten, was de hele omgeving vol dansende bijen. Uit alle kieren rond het raam op de eerste verdieping stroomden bijen. Honderden, duizenden!
Zet je geluid aan…
Het duurde niet lang of de hele zwerm verplaatste zich naar zo’n tien meter verderop. Ook wij zochten ons heil aan de andere kant van het huis, want wat moet je met zo’n zwerm, maar ik belde voor de zekerheid toch maar even met meneer Labarthe, de aardige imker die ons al eerder bezocht had. Hij stelde me gerust en zei dat ze waarschijnlijk met z’n allen in een boom zouden gaan hangen en dat ze daar voorlopig niet vandaan zouden komen. Hij zou de volgende dag langskomen.
En inderdaad, daar hingen ze. Zo’n drieduizend, vertelde hij toen hij arriveerde met een jonge leerling-imker. De koningin in het midden, goed beschermd door haar volk. In het achtergebleven kluitje bijen van het oude volk, in de muur van ons huis, zou over een tijdje een nieuwe koningin geboren worden.
Deze zwerm rond de oude koningin kon alleen overleven dankzij de zorg van onze imker. Als de verkennerbijen al een geschikte nieuwe plek gevonden zouden hebben, zou er nooit genoeg voedsel meer verzameld kunnen worden om de winter te doorstaan. Te weinig stuifmeel.
Ik was benieuwd hoe meneer Labarthe het volk zou meekrijgen. Hij haalde een houten kist met wasplanken tevoorschijn, trok zijn imkerpak aan – net als zijn hulpje – en stak een pluk hooi in een blaasbalg in de fik. Door de rook kropen de bijen nog stijver op elkaar om de koningin te beschermen. Zo kon hij even later in een paar grote halen het grootste deel van de zwerm in de kist vegen, die hij vervolgens in de boom schoof. Om ook de achterblijvers over te halen naar binnen te vliegen, blies hij nog wat extra rook op de schors. Zo verdween de geur van de koningin definitief.
‘Ik kom vanavond terug’, beloofde hij. ‘Dan slapen ze en dan kan ik ze makkelijk meenemen.’
Toen de avond viel, was er inderdaad geen bij meer te bekennen rond de kist. Deze bijen hadden geluk: de imker zou ze een paar kilo honing geven om straks weer fris het voorjaar tegemoet te gaan. Wij kregen ook een potje. Een mooi avontuur met een zoete afloop…
Een goede bijles voor de leerling imker.
Wat een geweldige ervaring, en wat een vakman die imker.
Ik was al benieuwd wanneer ze eruit zouden komen, toen wij begin augustus bij jullie waren.
PS Elske wil ook graag potje van die honing ?
Wij hadden verleden ongeveer week ongeveer een zelfde ervaring, echter dit waren wespen en ze zaten onder de boeidelen van onze toekomstige woning. En precies naast/onder het nest moesten de volgende dag nieuwe raamkozijnen worden geplaatst.
In plaats van een imker hebben wij een verdelgingsdienst gebeld die de volgende dag een goedje achter de boeidelen heeft gespoten en na 24 uur kon het kozijn toch geplaatst worden.
Wat een bijzondere ervaring! Fijn dat dit volk veilig is, er zijn al zo weinig bijen als je de berichten moet geloven.