Van heel verschillende, onverwachte kanten kreeg ik pas geleden de vraag waarom ik geen blogjes meer schreef. Ik bloosde er bijna van. Le Castérou heeft echte fans!

Ik heb plechtig beloofd dat ik weer ga schrijven over het Franse leven, en het onderwerp was niet moeilijk te vinden: stokbrood!

Unesco maakte vorige week bekend dat de baguette, het oerstokbrood, wordt opgenomen in de werelderfgoedlijst. De Fransen barstten zowaar uit elkaar van trots.

Iedere dag gaan in Frankrijk minstens tien miljoen baguettes over de toonbank, naast al het andere brood dat bij de bakker staat uitgestald: verschillende soorten baguettes voor ongeveer één euro, les pains (dat kunnen broden zijn in de vorm van een stokbrood, maar dan groter en dichter van structuur, maar ook in een andere vorm), flutes, boules (ronde broden), batards (langwerpige vloerbroden) en bij sommige bakkers nog veel meer.

De Fransen zijn echte broodeters. Bij elke maaltijd hoort brood, en liefst zo vers mogelijk; de bakkers bakken daarom de hele dag door. De meeste zijn zes dagen per week open. Die ene sluitingsdag stemmen ze af met de andere bakkers in de omgeving, zodat het dorp nooit zonder vers brood zit. En als er geen andere bakker in de buurt is, staat er een broodautomaat, zoals bij ons in het dorp. Met een telefoonnummer erop, zodat je de bakker kunt bellen als er een storing is.

Wat maakt een baguette nou zo lekker dat er je bij het verlaten van de winkel alvast een krokant puntje van afbreekt om te knabbelen? (Ik ken zelfs mensen die, als ze Frankrijk binnenrijden, linea recta naar een authentieke boulangerie rijden voor zo’n snoepbroodje.) Het belangrijkste ingrediënt is tijd, heb ik me laten vertellen. In de bakkerij staat deeg klaar in verschillende stadia, want tussen het begin van het proces en het moment dat de baguettes in de mandjes liggen, zit soms wel 24 uur. Het geheim: niet te lang kneden, langzaam rijzen en snel bakken.

Verder zal de Franse bakker nooit meer dan vier ingrediënten gebruiken: meel, water, zout en gist (of desem, of een mengsel daarvan). Geen broodverbeteraar, geen conserveringsmiddelen, geen witmakers. En dan nog is het resultaat soms heel verschillend, afhankelijk bijvoorbeeld van het soort meel, de vochtigheidsgraad in de bakkerij, de manier waarop het brood wordt gevormd (altijd met de hand!) of de buitentemperatuur. Wil je alles weten? Kijk dan hier naar de aflevering van Keuringsdienst van Waarde over Frans stokbrood.

(de tekst loopt door onder de foto)

De bakker in ons dorp heeft baguettes in vier verschillende variëteiten: de ancienne, de gersoise (uit de Gers dus, het departement waar we wonen), de sésarine (heel modern, met zaadjes) en de tradition. Die laatste vind ik persoonlijk de lekkerste. Knapperig gebakken en zacht en luchtig van binnen. Zoals de baguette die Unesco bedoelt. Hoewel ik toch vaak ook kies voor een rond vloerbroodje, om ouderwetse Hollandse boterhammen van te kunnen snijden. Maar dan wel uit de oven van de Franse boulanger!