Als je kijkt naar de graad van beduimeldheid is het allerbeste viskookboek in mijn verzameling Verse Vis van vismeester Rick Stein. Het eerste wat ik doe als ik weer een fijn visje heb gescoord is dan ook: kijken wat Rick zou doen met deze vangst. Toen ik afgelopen zaterdag uit het Vispaleis terugkeerde met een mooie dorade onder mijn arm, vond ik een aanlokkelijk recept met venkel en pastis. Rick is dol op de combi vis en venkel; de zaadjes, de groente of het loof duiken geregeld op.

Ook dit keer stelde hij niet teleur. Ik smoorde een uitje, knoflook en een halve venkelknol in boter, deed er een flinke scheut visfond en een scheutje wijn bij en liet alles lekker pruttelen tot het vocht bijna was verdampt. Daarna bluste ik het af met een dopje pernod en het sap van een halve citroen en liet ik het geheel even afkoelen. Ondertussen liet ik nog een flinke klont boter zachtjes smelten in een pannetje, deed ik de venkelprut met twee eierdooiers in de blender. Even herrie maken en de basis was klaar; langzaam de gesmolten boter erbij en er stond een hollandaise-achtige saus die alleen nog een beetje afgemaakt moest worden met peper en zout.

De dorade lag te wachten in de stoompan (Rick gebruikte bubbeltjeszeewier, maar dat had ik even niet). In het water nog wel wat gedroogde zeewier gedaan, uit een potje dat ik ooit in Bretagne op de kop had getikt. Ruim vijf minuten stomen was genoeg om zijdezachte filets van de graat af te kunnen tillen.

Zelden zo’n fijne combi genuttigd. Lekker met een stukje brood, zodat ook bijna alle saus op ging. Zelfs de man, die alles het liefst naturel eet, nam extra saus (nadat ik hem ervan had overtuigd dat dat eigenlijk de groente was).

Het eten rook zo lekker dat ik vergat een foto te maken. Ik beloof: volgende keer komt er een plaatje bij.