Dat je in een huis van 350 jaar oud nooit alleen woont, wisten we van tevoren. Niet erg. Af en toe zien we sporen van een of ander beest en als het er een is met wie we het huis liever niet delen, nemen we maatregelen.

Ook de tuin is altijd druk bevolkt. Er zitten mollen, muizen, dassen, konijnen, hazen, eekhoorns en vele vogels. Een enkel hert neemt wel eens een omweg via het grasveld en de vos is een vaste bezoeker. In de moestuinbakken zie ik geregeld gaten en bergjes aarde en onder een boomstronk aan de andere kant van het huis graven de dassen ijverig voort.

Maar nu is er een dief aan het werk.

Eerst verdween er een croc van Gert, zo’n blauwe plastic klomp voor het betere tuinwerk. Gert vond ‘m een paar dagen later in de buurt van de waslijn. Welk dier doet zoiets? Een vos? De honden uit de buurt zijn ‘s nachts binnen. Soms komt de hond van de buurman wel eens onze tuin in, maar altijd alleen overdag, als zijn baas thuis is.

Vlak daarna ging de deugniet er ‘s nachts vandoor met een teenslipper van Gert. Ook niet erg, want de andere was al kapot, maar het werd toch een beetje gek. We zetten de nachtcamera aan, maar zonder succes. De slipper bleef onvindbaar en de schoenendief hield zich koest.

Eind vorige week vond ik tussen de sla-plantjes een rechter tuinhandschoen die daar niet hoorde. Toen ik ermee kwam aanlopen, zei Gert: “Hé, dat is die andere!” De linker was al eerder gestolen nadat hij zijn tuinhandschoenen aan het einde van de dag bij het perkje had laten liggen. De overgebleven rechter had hij op een klapstoeltje bij het huis gelegd en die was de volgende nacht ook weggegrist. Hij ligt er nu opnieuw, met de camera er recht op. Tot nu toe zonder succes.

En vanochtend lag er midden op het grasveld een kleine pantoffel. Niet van ons. Een beetje aangevreten, maar nog heel. Van de buurvrouw? Welke? Marlène? Sylvie? En wie is nou toch die dief? We zetten onze speurtocht voort en vannacht gaat die camera weer aan!