Na een week van vergeefse pogingen om de pantoffeldief bij zijn nachtelijk werk te betrappen, is het nu eindelijk gelukt. Bijna dan. Een echt heterdaadje was het niet, want we zagen geen voorwerpen in zijn bek.

Hij was lekker bezig vannacht, die roodharige rakker. We hadden wat oude handschoenen neergelegd als lokkertje, en die waren vanochtend verdwenen. Ha! Die staat er gekleurd op, in zwart-wit weliswaar, maar toch.

Zo tegen half vijf vanochtend was-ie doodgemoedereerd aan het scharrelen op de veranda, bij de voordeur. Brutaal als de beulen.

In de tuin vonden we twee handschoenen op tientallen meters van elkaar, één volledig aangevreten – alle vingers ervan af geknaagd. En ondertussen heeft-ie ook nog een potje lopen voetballen. De tandjes staan duidelijk in het schuim.

Zonder gedegen CSI-onderzoek blijft het natuurlijk allemaal circumstantial evidence, hoewel onze oud-politieman stelt dat het nu moeilijk ontkennen wordt voor vriend vos. We gaan eens na wat we allemaal nog meer zijn kwijtgeraakt rond het huis. Zijn hol moet inmiddels aardig gevuld zijn, maar dat blijft echt speculatie.

En die kippen, die komen er niet voorlopig. Je moet het de vos niet té aantrekkelijk maken.