Ineens, zonder aankondiging, lag er een betonnen elektriciteitspaal in het reepje tuin naast onze ingang. Daar waar de nieuwe, nog afgedopte elektriciteitskabel bovengronds komt.

Bijna twee jaar geleden geleden begon Enedis (de infra-tak van energiebedrijf EDF) hier in Miélan met de aanleg van een nieuw elektriciteitskabelnetwerk, deels onder de grond – een revolutie! Hoe lang het zou gaan duren, wat er zou veranderen en wanneer ze zouden komen om iets te doen, we wisten het niet. De informatievoorziening was minimaal.

Steeds zagen we kleine veranderingen, meestal als we terugkwamen van een paar dagen weggeweest . Kabels werd ingegraven en toegedekt, het weggetje werd opengelegd om de aansluiting met de nieuwe hoogspanningskast te maken en op een dag stond er een nieuw plastic kastje tegen onze buitenmuur. Tussendoor waren er lange, stille perioden waarin alleen een omgevallen hekje of een fladderende rest van een rood-wit lint eraan herinnerden dat er nodig iets moest worden afgemaakt.

We informeerden kortgeleden eens voorzichtig bij de gemeente, maar daar wisten ze ook niet precies wanneer er weer zou worden doorgewerkt. “Ze wachten op mooie dagen”, was het antwoord waar we niks mee opschoten.

Inmiddels had Gert het reepje tuin vakkundig ontdaan van de enorme bossen zieke buxus en bramen, inclusief de wortels. Stoer werk! Maar iets nieuws planten, daar wachtten we maar even mee totdat Enedis klaar zou zijn met de kabels en de paal.

Een paal? Hoezo? Alle kabels liggen nu toch ondergronds? Nee, vindt Enedis, de voedingskabel moet bovengronds voor de aansluiting met het huis. Hoewel de oude paal ons nog prima leek, moest-ie ook nieuw. Vooruit dan maar.

Na een paar dagen doken de werkmannen op, zoals gewoonlijk zonder aankondiging. Ze begonnen ijverig te graven en te boren in onze tuin. We maakten een praatje.

Waarom er nog steeds niemand langsgekomen was voor een handtekening, wisten ze ook niet. “Dit is toch openbare grond?”, zeiden ze verbaasd. “Nee, dit is toch echt ons terrein”, wisten wij zeker. Ga maar gewoon verder met je werk, zeiden we ruimhartig, want wegsturen is ook weer zoiets en het karwei mag wat ons betreft echt wel eens af.

De paal stond snel genoeg overeind, vlak naast de oude. Half maart komen ze terug, beloofden de mannen. Dan wordt alles aangesloten. We zullen zien …