“Ze kunnen net zo goed een periode van 15 dagen nationale rouw afkondigen”, hoofdschudde een van de vrouwen uit mijn yoga-klasje gisteren. “Je kunt de radio of de tv niet aanzetten of het gaat over Johnny!” Ze vond het maar overdreven, al die aandacht voor het grootste Franse idool aller tijden.

Toch staat ze daar nogal alleen in. De Franse media zijn niet minder dan ontploft. Zijn carrière, zijn vrouwen, zijn stardom, zijn fans… La Dépêche, de regionale kant van de Sud-Ouest, besteedde 11 pagina’s in het eerste katern en nog eens wat regionale berichten in de lokale afdeling van de krant (‘Deze Gersois huilen om Johnny’) aan het overlijden van Johnny Hallyday.

Het is geen verrassing dat er zo wordt uitgepakt, want niemand was zo groot als hij. Hoe vaak kan bijvoorbeeld iemand op tv zijn? Johnny was er altijd! We hebben dat zelf geconstateerd, door jarenlang proefondervindelijk onderzoek. Op een gegeven moment ging het ons opvallen: altijd als we ergens onderweg in een hotel overnachtten en langs de tv-zenders zapten, kwam hij langs. Op een gegeven moment werd het een sport: waar is Johnny?

Nu is hij er niet meer. Maar het allereerste singletje dat Gert ooit kocht, zullen we nooit vergeten: “Pour moi la vie va commencer…”